Wojna rosyjsko-ukraińska wciąż trwa, a Zachód i Kreml coraz bardziej zwiększają na siebie presję. Moskwa obawia się przede wszystkim izolacji i – tradycyjnie – odcięcia dostępu do ciepłych mórz.

Choć szlak arktyczny mógłby stanowić alternatywę, to wciąż daleko jeszcze do zwiększenia przepustowości na tym odcinku. W obliczu porażki koncepcji “operacji specjalnej” na Ukrainie i przejścia do fazy wyniszczających walk pozycyjnych, Moskwa przygotowuje się do kolejnego etapu wojny. 

Tym razem jednak, sięga nie tylko po pomocną dłoń Chin, ale także Iranu, reaktywując koncepcję tzw. Korytarza Perskiego. Dzięki temu, Rosja po niemal 200 latach Wielkiej Gry ma szansę zyskać dostęp do Oceanu Indyjskiego, co zwiększa potencjał przyszłego zagrożenia dla Ukrainy, Polski, Europy, a być może i całego Zachodu.

Nie tak dawno taką możliwość przewidywał m.in. Zbigniew Brzeziński:

Potencjalnie najbardziej niebezpiecznym scenariuszem byłoby powstanie wielkiej koalicji Chin, Rosji i być może Iranu – koalicji “antyhegemonistycznej”, opartej nie na ideologii lecz na dopełniających się historycznych urazach. Przypominałaby ona swoją skalą i zasięgiem dawny blok sowiecko-chiński, choć tym razem przywódcą nie byłaby zapewne Rosja, tylko Chiny.

Zbigniew Brzeziński
Wielka szachownica. Główne cele polityki amerykańskiej, 1997

Alarmujący jest jednak nie sam fakt pogłębiania się partnerstwa strategicznego Rosji i Iranu, ale tempo przyspieszenia i głębokość, do której sięgają historyczne korzenie koncepcji Korytarza Perskiego.

Poniższy tekst napisałem we współpracy z Łukaszem Przybyszewskim, z którym razem działamy w Abhaseed Foundation Fund. Wkrótce tekst będzie dostępny w formie filmowej na kanale Good Times Bad Times (YT).

Dalsza część tego tekstu jest dostępna tylko dla Patronów bloga. Dołącz już teraz do grona Patronów i zyskaj nieograniczony dostęp.